Wieże tego typu określano niemieckim słowem Bergfried. Były wolnostojącymi budowlami warownymi na planie koła, kwadratu lub wieloboku w postaci wysokiej nawet do 50 metrów baszty, o szerokich murach. Tego typu wieże na co dzień nie były zamieszkałe. Prócz funkcji obronnej pełniły też istotną rolę symboliczną. Podkreślały teokratyczną władzę Zakonu w Prusach oraz wskazywały na charakter Państwa Zakonnego, jako Królestwa Najświętszej Maryi Panny.
W wieży toruńskiego zamku zarówno wątek polski (zwany też gotyckim) zastosowany w licu muru, jak i dekoracja wieży zielono glazurowaną cegłą, pozwalają określić czas jej powstania na przełom XIII i XIV wieku. Do dziś nie wiadomo jakiej wysokości była wieża. Wejść do niej można było prawdopodobnie tylko z wysokiego obronnego ganku, a w grubości jej murów znajdowały się kręcone schody.